يالماتمر علينة (مكتوبة) - باسم الكربلائي

 

 

يالماتمر علينا يمته بعد تجينا
مشتاقة والله لشوفتك أرض البقيع

ضلع أمک الماطاب یبن الحسن
تبقی علامه و ما خفاها الزمن
أربع قبور ونخبرک اتهدمن
فوق الهزل عماتک اتلوعن
یالمهدي و المصیبه
عن زینب الغریبه
وصلوا حرمها و ندبتک
أرض البقیع

ویرانه گشته آستان بقیع
خون می چکد از آسمان بقیع
گریم برای روضه خوان بقیع
آن روضه خوان قد کمان بقیع
گوید به صد شراره
حسن حرم نداره
نالد برای غربت
خاک بقیع

یبن الحسن یرضیک هذا الوضع
صرنا ابغیابک عشره ویه الدمع
نار الفتن شبت و نار القمع
أهل السقیفه هشموا چم ضلع
و الخالفت نبیها
کلشي صبح بدیها
منتظره ساعت طلعتک
أرض البقیع

یا بن الحسن شیعه غریب و تنهاست
شهر مدینه شهر درد و غمهاست
شهر مدینه قتلگاه زهراست
هر گوشه ی این شهر یک کربلاست
زهرا به خون نشسته
با پهلوی شکسته
در روضه های غربت
خاک بقیع

صوت الرفض حاططنه بإسم الخطر
ماحضر غیر الموت المنتظر
خنجر الدنیا سیدي ابکل ظهر
و النشمي من ایطیح یترک أثر
موت الشرف نریده
مانترک العقیده
یا ساعه توصل رایتک
أرض البقیع

در این مدینه مادری کتک خورد
در پیش چشم دختری کتک خورد
در ازدحام لشکری کتک خورد
از ضرب پای کافری کتک خورد
قنفذ در آن میانه
با ضرب تازیانه
شد همنوای غربت
خاک بقیع

ضاع الأمان و کلشي عنک سأل
یمته تجینا و تفک باب الأمل
رجعت علینا رجعت أهل الدجل
شالت قمیص و ناحت أم الجمل
یالمهدي انت الغالب
و اشحدهم النواصب
أول مسیر أبثورتک
أرض البقیع

بهر بقیع صحن و سرا بسازیم
صحن و سرایی با صفا بسازیم
یعنی ضریحی از طلا بسازیم
مثل ضریح کربلا بسازیم
ما پیرو عباسیم
از کس نمی هراسیم
هستیم فدای غربت
خاک بقیع

چم حرمه یبن الحسن متسلبه
قاع الشرف ماضلت امحجبه
ماعندنا غیرک سیدي انعاتبه
کل یوم نسمع نایحه و نایبه
و السبب واضح جَلي
رادونه نترک علي
وقفت تعاتب شیعتک
أرض البقیع

ما نسل سلمانیم و بوذر شویم
قرباني اولاد حیدر شویم
اندر رکاب عشق و بی سر شویم
ما سربلند در روز محشر شویم
مدافعان حرم
قربانیان حرم
داریم عزای غربت
خاک بقیع

عصر الذبح و الخوف و الفاجعه
و حسین بعده مانشف مدمعه
فوق النهر عباس من ودعه
عاین چفوفه ابکربلا امقطعه
من شافته الزچیه
شایل چفوف أخیه
ویاهه بالطف نادتک
أرض البقیع

 

للشاعر العربي: علي الخفاجي
للشاعر الفارسي : بشير الكربلائي