خاک ماتم بر سرم (مكتوبة) - باسم الكربلائي

 

 

خاک ماتم بر سرم
بی قرار ومضطرم
مادرم واي مادرم فاطمه
مادرم وای مادرم فاطمه

يك مدينه ازدحام وحشيانه
مادرم تنها به پشت در به خانه
همره ثانی مغیره بود وقنفذ
آمده اند با غلاف وتازیانه
درب خانه شعله ور
داغ میشد میخ در
سینه اش گشته سپر فاطمه

المهدي انه وورثت من امي دمعي
وعله خدي يجري حين الناعي ينعي
بعدةصوت لزهرةضل عايش بسمعي
من وره الباب وتنادي آ یظلعي
حگه گلبي ينفجع
دمي يجري ويه الدمع
لمن اتذكر ظلع فاطمة

حرمت زهراي اطهر را شكستن
درميانه شعلها در را شكستن
مادرم نقش زمين افتادوغش كرد
با لگد پهلوي مادر را شكستن
بين ان ديوار ودر
مادرم شدمختصر
داده شش ماه پسر فاطمه

من كثر دمع الجره راس الگلب شاب
شابت ویالراس حتة رموش الهداب
شما اشاهد باب اذکر عصرة الباب
واذكر امي لاذت بخلفه بلا حجاب
وره الباب من اختفت
العدو عليها التفت
ويعلم بخلفه اوگفت فاطمه

غرق خون خيرالنسا اي وامصيبت
غنچه زيردست وپاای وامصیبت
روضه ای سربسته میخوانم برایت
فضه را میزد صدا ای وا مصیبت
مادرم نقش زمین
محسنش سقط جنین
ناله ام شداین چنین فاطمه

حتی وانه بیتي عشت ویاهاالهموم
معلگه ابداري عباية امي لليوم
يم قميص حسين ونظرها بحزن دوم
بيها اثار الحرگ واثار الدموم
انظر بعیني نرسم
عالعباية ابچف الم
لن هایه الرسمه دم فاطمه

آن قدر محکم زدندتااوبمیرد
عاقبت از محنت پهلو بمیرد
از جفای قنفذوجور مغیره
از ورمهای روی بازو بمیرد
غرق خون چشم ترم
شعله برشد جگرم
بستري مادرم فاطمه

حگي من تنحل عظامي ويفنه جسمي
حگي حين بدال دمعي اجري دمي
وانه كل تفكيري صاروهذا همي
يمته اگطعها الچفوف السطرت امي
عاللذي صاحوا وان
حملتي عليهم اشن
وارتجز هذا انه ابن فاطمه

بيرق عباس را بر سر بگیرم
یک مدد از حضرت حیدر بگیرم
یالثارات الحسین ذکر وشعارم
انتقام مادرم آخر بگیرم
صولة من حيدري
شوكت من حيدري
دولت من حيدري فاطمة

شلون اكابر عالجرح انسه الذي صار
مثل نار الدار تسري بمهجتي النار
اشعر بهاليوم وانه بصدري مسمار
مايطيب اصوابي الامن اخذ الثار
بغير ثاري ما اهم
لانشر الراية بعزم
واكتب عليها اسم فاطمة

 

العربي: ميرزا عادل اشكناني
الفارسي: بشير الكربلائي