طفوا القمرة (مكتوبة) - باسم الكربلائي

لیلي طفو القمره لو ضوه الزهره
دجاوب ياليلي
ویلي انحفر عظمي لو گبر امي
دجاوب یلیلي
أمري یاضي الشمع ینتهی ابآخر دمع

هذا نعش امي ياليلي لو ‌نعش عمري
هذا گبر امي الحنینه لو گبر صبري
هذا تیزاب اعله خدي لو‌ دمع یجري
للحزن والهم بعدها سلمت امري
راحت شمعت اسنیني ضي البعیني
خذوها امن ادیه
طاحت خیمة احلامي صارت ایامي
بعدها اذیه
و الونین امن الضلع
ینتهی ابآخر دمع

یالحملة اجنازة امي احرس اعلیهه
بالمشي تلچم جرحها خوفي تاذیهه
شایل الدنیه اوضواها اوغرّبت بیهه
خلی دمعاتي اعله چفه من تواریهه
زینب آني یالبضعه ما الچ رجعه
ییمه هضیمه
انحب یمه حاچیني لا تخلیني
غریبه او یتیمه
یمه صوتي الینسمع
ینتهی ابآخر دمع

غافي جرح امي یبویه بالك اتگعده
آیه الغربه چفنه وسورة السجده
من گطع وردة محمد من سطر خده
اثمنطعش دمعه عمرها و ماتت الورده
وینه حضنچ الدافي صوتچ الغافي
حنینه ییمه
بینه جمرة اغیابچ مو جمر بابچ
شملنه اشیلمه
ما اظن هذا الوضع
ینتهی ابآخر دمع

امي من شالو نعشهه شالو اعیوني
سوده کل الدنیه صارت لا تلوموني
ما عدا کلمة ییمه لا تسمعوني
کلمة الیمه اشثگلها تکسر امتوني
ناري تسعر ابضلعي مانفع دمعي
و انام ابجمرهه
داري ما اجي لیها امي مو بیها
و تابع اثرها
والحزن ما ینگطع
ینتهی ابآخر دمع

یمه اتمنه دموعي گد معاناتي
حتیٰ اغرگ الدنیه کلها ابموج دمعاتي
واني اصغیر اعله گدي حتیٰ صفناتي
تنتهي الدنیه و اهلها و تبقه مأساتي
روحي للگبر طارت ابیا کتر صارت
عفتهه ابحزنه
نوحي مارحت لیهه انظر اعلیهه
وعاین دفنه
والعله اُمه ینفجع
ینتهی ابآخر دمع

هذا دخان الجریمه یکشف الصوره
تحترگ خیمه شفتها و انه مذعوره
انظر اچفوف او شریعه او هامه مطبوره
خیل انظر یمه تسحگ جثه منحوره
وسفه چنی بلهیمه و تحترگ خیمه
وشاگف بدیه
کلفه اني بت حیدر تالي اتیسر
و اصیرن سبیه
صوتی للشط یرتفع
ینتهی ابآخر دمع

بعدچ امصاب الصمیده یهدم ارکاني
من یروح الوالد ابقه ابذمة اخواني
اشلون لو راحو اخوتي وین اروح آني
حرمه مسبیه او غریبه ویه عدواني
تالی عالهزل لاني ینسمع وني
یحیدر یبویه
حالي امشي بلوادي و الشمر حادي
و نادی یخویه
والگلب من یصدع
ینتهی ابآخر دمع

للشاعر : عبد الخالق المحنه