ابا الفضل (مكتوبة) - باسم الكربلائي

قصيدة : أبا الفضل
الشاعر : سيد عبدالخالق المحنه
الشاعر الفارسي : بشير الكربلائي
الرادود : الحاج ملا باسم الكربلائی 

 ابا الفضل بإحساسي مَلِك مِلَك انفاسي
******
جسمك توزع وجفوفك اوسع من كربلاء
حلمي ارسمك ماتكفي جسمك ارض وسماء
يا اوفى حارس جنح النوارس يحمل كلام
يعني بحضورك كل الـ يزورك سلام سلام
در خون شناور چون لاله پرپر شد پیکرت
فرقت شکسته در خون نشسته چشم ترت
دستت جدا شد رأست دوتا شد از جورِ کین
محشر بپا شد غرق نوا شد ام البنین
کنار دریا سقا شدی فدای زهرا
******
دل پر شراره مشکِ تو پاره واویلتاه
لب تشنه طفلان با قلب سوزان در کربلا
ای پور حیدر دلخون و مضطر شد فاطمه
آمد پریشان باچشم گریان در علقمه
عاشق ترابك وابقى اعلى بابك دمعي يسيل
واسمع منادي بالطف ينادي هنا الكفيل
حامل لوائك في كربلائك دول الحياة
كل يوم اسآله ويحجي لي عنك نهر الفرات
نبض القلب عباسي .. مَلِك مِلَك احساسي
******
جودك مليته جبدك نسيته ضامي بقيت
صورة عضيدك مرسومه بيدك يالـ مارويت
قطعت يمينك زادت حنينك يم الحسين
قطعت شمالك قل احتمالك مصيوبه عين
برخیز وبنگر که شد برادر در شورشه
غریب وتنها در بین اعدا گشته حسین
رفتی ودیگر بادیده ی تر زینب شده
با جانِ عطشان نام عزیزان بر لب شده
حرم شده گریانت طفلان همه نالانت
******
بعد تو سقا در بین صحرا نفاره ها
آن در اسارت رود به غارت گوشواره ها
چشم انتظارت دل بیقرارت رقیه شد
طفل سه ساله اسیر آل ِ امیه شد
آخر جروحك تحجيها روحك جرح العتاب
رادت تشوفك شافت جفوفك فوق التراب
لمن اجتك مرعوبه اختك تنده تعال
تنظر وضعها يهمل دمعها ام الدلال
علمني ارفع راسي .. مَلِك مِلَك احساسي